Julia i Paul spodziewają się dziecka. Jednak od samego początku ciąża nie przebiega prawidłowo. W wyniku kolejnych komplikacji bohaterka zmuszona jest stanąć przed decyzją, która odciska trwały ślad na jej psychice. Julia, wciąż rozpamiętując przeszłość przestaje odczuwać teraźniejszość. Jest jednak ktoś, kto używając narzędzi z pogranicza teatru i terapii podejmie próbę uzdrowienia kobiety.

Współczesna katalońska sztuka opowiada o wychodzeniu z poczucia bezsensu, a także o zgodzie na stratę, która wypierana może spowodować utknięcie w przeszłości, a oswojona i zintegrowana pozwala na wyjście z pustych miejsc ku życiu we wszystkich jego barwach i przejawach.

Na pytanie, jak sobie poradzić ze stratą, próbuje odpowiedzieć Lena Frankiewicz, która po Nieczułości znów traktuje teatr, jako terytorium do przerabiania trudnych, niewygodnych tematów.