W Gdańskiej Galerii Miejskiej artystka spogląda w przyszłość, w której spełnione marzenia mieszają się z katastrofalnymi scenariuszami – a często okazują się jednym i tym samym. Dla Martyny Pasternak powrót do szkoły to nie tylko praca pamięci i wyobraźni. Po ukończeniu studiów rozpoczęła pracę jako nauczycielka w liceum plastycznym. 

„Betonowy klocek” bez drzwi i okien, do którego można było zajrzeć tylko przez wizjery, teraz traci szczelność, rozpada się, gnije. Precyzyjnie zaplanowany i pieczołowicie przeprowadzony przez artystkę proces destrukcji własnego dzieła to nie akt kapitulacji, tylko krytyki.

Uczennice podstawówki fantazjują, że budynek szkoły pochłania siła żywiołu. Studentki ASP obawiają się, że po dyplomie będą musiały zniszczyć swoje prace, bo po opuszczeniu murów uczelni zwyczajnie nie będą już miały gdzie ich przechowywać. Nauczycielki liceum co semestr myślą o zmianie pracy na lepiej płatną, mniej stresującą, bardziej szanowaną.

Przyszłość maluje się w ciemnych barwach – dla młodych artystek, dla przestarzałego systemu edukacji, nie wspominając nawet o klimacie, targanym coraz bardziej gwałtownymi klęskami żywiołowymi. Może sposobem na oswojenie tych lęków i niepoprawnych fantazji jest przetestować je w bezpiecznej skali, w kontrolowanych warunkach, już teraz? Zanim dzień jutrzejszy zamieni się w dzień dzisiejszy, i nie będzie już czasu, żeby wyobrazić sobie inną, lepszą przyszłość.

Wystawa jest nagrodą Gdańskiej Galerii Miejskiej w konkursie Najlepszych Dyplomów 2023 roku.