Subtelny, wizualnie zachwycający dokument o sile pamięci i spotkaniu kultur — „Gdy powieje Harmattan”, to film, który porusza serce i prowokuje do refleksji, stworzony przez wielokrotnie nagradzaną reżyserkę Edytę Wróblewską, autorkę cenionych filmów dokumentalnych prezentowanych na międzynarodowych festiwalach.

Barbara ma 25 lat, mieszka w Akrze, stolicy Ghany. Jest charyzmatyczna i pewna siebie, jednak jej odwaga znika, gdy wieje harmattan, duszący wiatr znad Sahary. Wraz z wiatrem powracają niechciane obrazy z przeszłości, które odbierają jej spokój ducha. Jako ośmioletnia dziewczynka, podzieliła los tysięcy ghańskich dzieci zmuszanych do niewolniczej pracy. Przez wiele lat, dzień po dniu, Barbara funkcjonowała w świecie pełnym nadużyć, przemocy i strachu. Mimo traumy wspierała potem finansowo całą rodzinę. Jednak, kiedy ich oczekiwania zaczynają wzrastać, Barbara wraz z bratem postanawiają pojechać do domu. Ta wizyta jest też pretekstem, by zadać rodzicom pytania, o których bohaterka myślała przez całe życie.

To film o niezależnej kobiecie, która wychodzi z traumy i mimo ciemnej przeszłości jest pełna marzeń i ma apetyt na życie.

Gdy powieje harmattan Edyty Wróblewskiej to film, który łączy wrażliwość dokumentu z poetyką kina artystycznego. Jego największą siłą jest autentyczność i bliskość bohaterów – ludzkie historie opowiedziane wprost, bez egzotyzacji i uproszczeń. Reżyserka z niezwykłą empatią ukazuje świat migracji, pamięci i tożsamości, czyniąc z lokalnej opowieści historię o uniwersalnym znaczeniu.