Autorka przygląda się światu przedmiotów: porzuconych, znalezionych, przypadkowych. Tych, które leżą w zaułkach podwórek, zalegają dno szuflad, kryją się w piwnicach lub na granicy widoczności. Każdy z nich — kawałek plastiku, odprysk szkła, fragment zabawki, metalowy drobiazg — niesie ze sobą ślad czyjegoś życia, czasu, gestu. Kowalska traktuje te rzeczy nie jako śmieci, ale jako mikro-archiwa codzienności: świadków historii małych, prywatnych, często pomijanych.
Jej język jest sensualny — pełen zapachów wilgotnych korytarzy, odgłosów podwórek, chropowatości znalezisk wyciąganych z ziemi. To literatura powolnego patrzenia, literatura dotyku, która uczy uważności na to, co zwykle przechodzi niezauważone.

W czytaniu performatywnym książka ożywa dzięki interpretacji studentów Studium Wokalno-Aktorskiego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni. Młodzi wykonawcy wnoszą do tekstu energię, świeżość i intensywność patrzenia, która idealnie koresponduje z duchem eseju. Ich głosy i obecność sceniczna wydobywają z „Patrz pod nogi” nie tylko refleksję, ale także rytm — puls drobnych znalezisk, dynamikę ruchu, zmysłowość obserwacji.
Wydarzenie staje się spotkaniem z książką, która pokazuje, że świat można poznawać także poprzez najmniejsze elementy: przedmioty znalezione przypadkiem, fragmenty rzeczywistości schylonej, cichej, ale pełnej znaczeń. To opowieść o tym, że historia bywa ukryta tuż pod stopami — wystarczy tylko spojrzeć.