To trzecia i ostatnia, po „Very Funny” i „Very Sad”, część trylogii „Very”. Sceniczny traktat-kabaret o paradoksach kapitalizmu i cenie sztuki, w którym artystki-freelancerki przymierzają maski Szekspirowskich (i nie tylko!) sex workerek. Zarówno sztuka, jak i praca seksualna, mimo funkcjonowania na marginesie gospodarki, w realiach kapitalizmu posiadają status towaru. Obie opierają się na generowaniu lukratywnych produktów: autentyczności oraz intymności, kreatywności i pożądania.